Δελτίο Τύπου για τη διαδικτυακή σύσκεψη:«Οι εμποροϋπάλληλοι συζητάμε για τις συνέπειες της τηλεκπαίδευσης στα παιδιά μας» (Video)
Ολοκληρώθηκε επιτυχημένα η διαδικτυακή σύσκεψη που διοργάνωσε ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας με θέμα: «Οι εμποροϋπάλληλοι συζητάμε για τις συνέπειες της τηλεκπαίδευσης στα παιδιά μας», το Σάββατο 20/02/2021
Αναδείχθηκε απ’ όλους τους ομιλητές αλλά και από τους συναδέλφους που τοποθετήθηκαν στη συνέχεια, ότι το σπαστό ωράριο, το πρόγραμμα που δεν είναι σταθερό, που αλλάζει ακόμα και την ίδια ημέρα, τα εξαήμερα, εφταήμερα, δεκάωρα, ιδιαίτερα για τους συναδέλφους στα σ/μ άλλα και για τους υπόλοιπους που είναι μεταξύ αναστολής, εκ περιτροπής εργασίας, διαφόρων προγραμμάτων όπως το ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ή απολυμένοι είναι αυτά που σε συνδυασμό με την τηλεκπαιδευση έχουν τινάξει στο αέρα τον όποιο οικογενειακό προγραμματισμό είχαμε. Είναι αυτό το εκρηκτικό κράμα που μας έχει φέρει σε αδιέξοδο.
Το μορφωτικό κενό που δημιουργείται στα παιδιά, τα δικαιώματα που χάνονται ακόμα και με τις άδειες ειδικού σκοπού που μας στερούν, τα μέτρα που έρχονται, επιτάσσουν ακόμα περισσότερο την ανάγκη οργάνωσης του κάθε εργαζόμενου στα σωματεία του, καθώς και στα συλλογικά όργανα των γονέων σε κάθε σχολείο που φοιτούν τα παιδιά του, ώστε να εμποδιστούν!
Είναι ο μοναδικός δρόμος ώστε να δυναμώσει η πάλη μας απέναντι στην πολιτική που μας στερεί την μόρφωση, την υγεία, τη δουλειά με δικαιώματα. Σε αυτόν τον αγώνα κανείς δεν περισσεύει!
Δείτε τις τοποθετήσεις των κεντρικών ομιλητών καθώς και τις παρεμβάσεις συναδέλφων:
Τοποθετήσεις ομιλητών:
Σοφία Κουμπή | Εκπαιδευτικός – Πρόεδρος Σύλλογου Εκπ/κών Π.Ε Περιστερίου “Έλλης Αλεξίου”
Λάμπρου Δημήτρης | Αντιπρόεδρος Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδος (Α.Σ.Γ.Μ.Ε)
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΜΠΟΡΟΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΘΗΝΑΣ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ 20-02-2021
Οι συνθήκες που ζούμε σίγουρα είναι πρωτόγνωρες, είναι ιδιαίτερες, όμως ταυτόχρονα οφείλουμε να τονίσουμε ότι αναδείχτηκαν όλο αυτό το διάστημα και τα όρια υποδομών, τομέων της δημόσιας ζωής, όπως είναι η Υγεία και η Παιδεία αλλά και το ποιος πληρώνει τελικά τις συνέπειες από την ανεπάρκεια αυτών των υποδομών και κυβερνητικών μέτρων όταν τόσο η Υγεία όσο και η Παιδεία εκλαμβάνεται ως εμπόρευμα και μετριέται με το ζύγι στη σχέση «κόστος – όφελος».
Για μας τους γονείς, είναι ξεκάθαρο πλέον, ότι το κλείσιμο των σχολείων, δηλαδή η απότομη, βίαιη διακοπή της δια ζώσης εκπαιδευτικής διαδικασίας και η προσφυγή στην τηλεκπαίδευση δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στα παιδιά μας, γνωστικά, κοινωνικά, συναισθηματικά που είναι αδύνατον να ξεπεραστούν από την εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση. Και αυτό γιατί ο ρόλος του σχολείου, της εκπαίδευσης γενικότερα είναι πολυδιάστατος και φυσικά τη δια ζώσης εκπαιδευτική διαδικασία τη θεωρούμε αναντικατάσταση. Γιατί στην επικοινωνία μας ότι τηλε-υπάρχει, σημαίνει διαμεσολάβηση ενός μέσου, δεν είναι άμεση, ζωντανή η επικοινωνία και αυτό έχει την αντανάκλασή του και στην ποιότητα της επικοινωνίας. Επίσης μέσα σε ένα αβέβαιο εργασιακό περιβάλλον έχει τραγικές συνέπειες και για τους εργαζόμενους γονείς.
Επειδή η κυβέρνηση, λοιπόν, δεν παίρνει τα απαραίτητα μέτρα που σύσσωμη η σχολική κοινότητα διεκδικεί από την αρχή της πανδημίας και παραμένουν αθωράκιστα τα σχολεία, με πολλούς μαθητές ανά τάξη, χωρίς ουσιαστικά υγειονομικά μέτρα προστασίας, χωρίς τακτικά – μαζικά τεστ, χωρίς ιχνηλάτηση εκεί που διαπιστώνεται πρόβλημα, με μόνη ασπίδα προστασίας τη μάσκα και τα ανοικτά παράθυρα μέσα στο καταχείμωνο κλείνει τα σχολεία και στέλνει τα παιδιά μας πίσω από τις οθόνες της τηλεκπαίδευσης.
Όμως η σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση καθίστανται υποχρεωτική, χωρίς να εξασφαλίζονται σύνδεση και τεχνολογικά μέσα σε παιδιά και εκπαιδευτικούς. Αυτό δημιουργεί τεράστιες εκπαιδευτικές ανισότητες και παραβιάζει ακόμη και την κατοχυρωμένη υποχρέωση της Πολιτείας να παρέχει ισότιμη πρόσβαση σε όλους τους μαθητές.
Το «σχέδιο» του υπουργείου για την τελεκπαίδευση δεν παίρνει υπόψη μαθητές που δεν έχουν τεχνολογικά μέσα, οικογένειες που έχουν 2 ή 3 παιδιά και πρέπει ταυτόχρονα να συνδεθούν σε οικιακή σύνδεση, τις ιδιαίτερες ανάγκες των παιδιών, τα προβλήματα και τις διαφοροποιήσεις ανάλογα με την ηλικία αλλά και τις τοπικές ιδιομορφίες που μπορεί να υπάρχουν. Ουσιαστικά μιλάμε για την απαξίωση της γνώσης, της μόρφωσης και του σχολείου λόγω της δυσκολίας της διαδικασίας όταν πολλά παιδιά κάνουν μάθημα ακόμα και με τη χρήση κινητού τηλεφώνου.
Με την τηλεκπαίδευση, η ανισοτιμία και η απαξίωση αναδείχθηκε έντονα από την προηγούμενη σχολική χρονιά όταν υπήρξε αναστολή λειτουργίας των σχολείων λόγω Covid-19, με αποτέλεσμα πάνω από 250.000 μαθητές να μην συμμετέχουν στο Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο. Η δήλωση ακόμη και του κ. Πρωθυπουργού ότι «τα κλειστά σχολεία επιτείνουν τις κοινωνικές ανισότητες» και η παραδοχή ότι υπήρχαν χιλιάδες παιδιά που δεν συμμετείχαν στην εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση καθιστούν επιτακτική ανάγκη τη λήψη άμεσων μέτρων ώστε να μην μεγαλώσουν περισσότερο οι κοινωνικές και μορφωτικές ανισότητες.
Ήδη έχουμε στοιχεία και σήμερα όπως πχ ότι το 30 % των μαθητών στην Ικαρία δεν έχουν πρόσβαση στην τηλεκπαίδευση. Ειδικά στην Ηπειρωτική και ακριτική Ελλάδα η πρόσβαση στο internet είναι ανέφικτη.
Άλλωστε και το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο με μήνυμα στα σχολεία ενημερώνει για τις περιορισμένες δυνατότητες λειτουργίας της πλατφόρμας σύγχρονης τηλεκπαίδευσης σε σχέση με τις ταχύτητες του Ίντερνετ, τόσο στις σχολικές μονάδες όσο και σε σπίτια που έχουν δύο ή περισσότερα παιδιά μαθητές.
Πάνω από 600.000 μαθητές της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης αναγκάστηκαν να κάνουν μάθημα το μεσημέρι γιατί μοναδικό κριτήριο είναι να μην “κρασάρει” η πλατφόρμα της τηλεκπαίδευσης. Κάποιοι από τους μαθητές ήρθαν αντιμέτωποι και με την απώλεια ρεύματος ακόμα και σε αυτές τις συνθήκες.
Το μέτρο λοιπόν της αναστολής λειτουργίας των σχολείων εντείνει τους ανισότιμους όρους παροχής της μόρφωσης μεταξύ της δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης, αλλά ανάμεσα και στους μαθητές της δημόσια εκπαίδευσης γιατί εξαρτάται από τις οικονομικές δυνατότητες που έχουν οι οικογένειες τους να στηρίξουν τη μορφωτική διαδικασία των παιδιών τους. Επιβεβαιώνεται ότι η δημόσια εκπαίδευση νοσεί σοβαρά με άμεσα θύματα μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς. Επιβεβαιώθηκε ότι ακόμη και σε ειδικές συνθήκες το κράτος δεν μπορεί να εξασφαλίσει την ισότιμη εκπαίδευση για όλους τους μαθητές.
Επίσης, τα κλειστά σχολεία έχουν βαθιές επιπτώσεις στα παιδιά και τους εφήβους και μάλιστα προκαλούν μεγαλύτερη βλάβη ακόμη και από αυτή την ίδια την ασθένεια, επιπτώσεις που αφορούν την ψυχική τους υγεία, την ομαλή ψυχοκινητική τους ανάπτυξη. Αυτό επισημαίνει και η πρόσφατη έκθεση του ΟΗΕ.
Από μελέτες που αφορούν παιδιά 3-18 χρόνων, φαίνεται ότι παρουσίασαν εκνευρισμό, προσκόλληση στους γονείς ειδικά στην ηλικία την προσχολική 3-6 ετών, άγχος αποχωρισμού, μειωμένη ικανότητα συγκέντρωσης και διάσπαση προσοχής. Μάλιστα, προέκυπτε αυξημένη ανάγκη επίβλεψης από τους γονείς και άλλου είδους προβλήματα, ψυχολογικά, διαταραχές ύπνου, εφιάλτες, μειωμένη όρεξη για φαγητό κ.λπ.
Αυτές οι μελέτες δείχνουν ότι το κλείσιμο των σχολείων παγκόσμια επηρέασε αρνητικά το 91% του μαθητικού πληθυσμού. Ειδικά ο περιορισμός, τα περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν. Ο περιορισμός στο σπίτι συνδέθηκε με αυξημένη αβεβαιότητα και άγχος που αποδόθηκε κυρίως στο κλείσιμο των σχολείων, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την απουσία μιας δομημένης καθημερινότητας, τη διακοπή της ρουτίνας και κατ’ επέκταση την εμφάνιση νωχελικότητας, νωθρότητας, έλλειψης κινήτρων για την ένταξή τους σε διάφορες δραστηριότητες. Γιατί το σχολείο είναι αυτό που προσφέρει ένα καθημερινό δομημένο πρόγραμμα, μια ρουτίνα που είναι ζωτικής σημασίας και αναγκαία προϋπόθεση για την ομαλή, υγιή, ψυχολογική και συναισθηματική υγεία του παιδιού και του εφήβου.
Άρα πρέπει να στηριχθούν τα σχολεία ολόπλευρα ώστε να λειτουργήσουν με ασφάλεια αλλά και να αντισταθμίσουν τις απώλειες που έχουν συσσωρευτεί από το παρατεταμένο κλείσιμο.
Είναι αναγκαία η ολόπλευρη στήριξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας με όλο το απαιτούμενο εκπαιδευτικό προσωπικό.
Είναι αναγκαία η ενισχυτική διδασκαλία για όλα τα παιδιά που χρειάζονται στήριξη. Είναι αναγκαία η εκπόνηση ειδικού προγράμματος για επιπλέον στήριξη σε συγκεκριμένες τάξεις όπως π.χ. η Α’ Δημοτικού ή η Β’ Δημοτικού, που οι φετινοί μαθητές της ήδη έχασαν τρεις μήνες πέρυσι όντας στην Α’ τάξη.
Και εμείς ως γονείς πρέπει να εμπλουτίσουμε τελικά, το διεκδικητικό μας πλαίσιο με το τι σχολείο θέλουμε σήμερα, συνδέοντάς το και με τα ζητήματα της ΠΦΥ, του Κέντρου Υγείας, του Κέντρου Ψυχικής Υγείας, με τον σχολίατρο, με τους σχολικούς συμβούλους, με τους παιδοψυχολόγους, με τους ειδικούς παιδαγωγούς, με τους λογοθεραπευτές, τους εργοθεραπευτές που θα στηρίζουνε τον μαθητή, τον δάσκαλο και τον γονιό κάτω από όλες τις συνθήκες.
Αξίζει να σημειώσουμε εδώ, ότι στον αντίποδα όλων των παραπάνω από την πλευρά της Κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας τι είχαμε. Καμία απάντηση στα δίκαια και αυτονόητα αιτήματά μας, καμία πρωτοβουλία υλοποίησης τους, ούτε ένα ευρώ δεν δόθηκε ακόμα και μέσα σε συνθήκες πανδημίας, αλλά 3 νέα αντιεκπαιδευτικά, αντιδραστικά νομοσχέδια, εν μέσω πανδημίας με κλειστά σχολεία, που ουσιαστικά επιτίθενται στα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών μας.
Μέσα σε όλη αυτή την ζοφερή κατάσταση το Υπουργείο παιδείας νομοθετεί όχι με γνώμονα τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των παιδιών μας αλλά στην κατεύθυνση να γίνει το σχολείο ακόμη πιο ανισότιμο, ακόμα πιο ανταγωνιστικό.
Για τα απαράδεκτα και άθλια νομοσχέδια που ψήφισε η κυβέρνηση θα πω μόνο δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα πέρα όλων των άλλων : 1ον την αύξηση των παιδιών στην τάξη σε 26 μαθητές στα Νηπιαγωγεία και Δημοτικά ορίζοντας και κατώτατο όριο και 2ον την αλλαγή της διαδικασίας εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση με τέτοιο τρόπο που θα αποκλείει χιλιάδες παιδιά από την εισαγωγή τους στα Πανεπιστήμια σε μια ιδιαίτερα δύσκολη και ψυχοφθόρα χρονιά για τους μαθητές της Γ’ Λυκείου.
Και μόνο αυτά τα δύο μέτρα δείχνουν την απάνθρωπη – αντιπαιδαγωγική προσέγγιση της κυβέρνησης στα ζητήματα της Παιδείας.
Είναι σημαντικό και δεν πρέπει, δεν μπορούμε να αποδεχτούμε, ως γονείς, ότι είναι ασυμβίβαστα πράγματα, ειδικά στην εποχή μας, τον 21ο αιώνα, από τη μια πλευρά η εξασφάλιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών μας και από την άλλη οι όροι υγιεινής και ασφάλειας για τους εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς.
Για το λόγο αυτό όπως είναι επιτακτική ανάγκη η συσπείρωση στο σωματείο μας, η συλλογική δράση δηλαδή, έτσι είναι χρήσιμη και η συμμετοχή μας στα συλλογικά όργανα των Οργανώσεων Γονέων συνολικά (Συλλόγους, Ενώσεις κλπ).
Καλούμε όλους τους γονείς και κηδεμόνες που αγωνιούν για το μέλλον των παιδιών τους, να συμμετέχουν ΜΑΖΙΚΑ στους συλλόγους γονέων, να βάλουν υποψηφιότητα για να εκλεγούν στα ΔΣ των Συλλόγων να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο η συσπείρωση και η αγωνιστική/διεκδικητική λογική. Αλλά και για να αναδειχθούν οι προσπάθειες για μια διαφορετική αντίληψη για τον ελεύθερο χρόνο γονιών και μαθητών για την Αλληλεγγύη, τον Πολιτισμό, τον ερασιτεχνικό Αθλητισμό. Μακριά από πρακτικές εμπορευματοποίησης.
Τελικά εμείς τι σχολείο θέλουμε για τα παιδιά μας? Αυτό είναι που πρέπει να αναρωτηθούμε για να πάρουμε μέτρα και να διεκδικήσουμε αυτό το σχολείο που αξίζουν τα παιδιά μας.
Και φέτος είναι η χρονιά αυτή που παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν μπορούμε να ανοίξουμε όλη τη βεντάλια των θεμάτων στα σχολεία, να καταλάβουμε τη σημασία συμμετοχής σε ένα σύλλογο γονέων, για πιο λόγο εμείς οι γονείς μέσα από τα συλλογικά μας όργανα πρέπει να εντείνουμε τη δράση μας για ανοιχτά και ασφαλή σχολεία.
Δε θέλουμε άλλη μια χαμένη σχολική χρονιά. Διεκδικούμε και κινητοποιούμαστε για όλα αυτά που πρέπει να γίνουν ώστε τα σχολεία να παραμείνουν ανοικτά με υγιεινή και ασφάλεια.
Οι ίδιες οι συνθήκες, τα οξυμένα προβλήματα που εντείνονται να λειτουργήσουν ως εφαλτήριο για μαζικούς Συλλόγους Γονέων με αγωνιστικό περιεχόμενο και προσανατολισμό. Έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε τις αρχές του οργανωμένου κινήματος των γονιών, τον τρόπο λειτουργίας του.
Εμείς ως Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ) διεκδικούμε με γνώμονα ότι :
«Το καλύτερο για κάθε γονιό είναι να βλέπει το παιδί του να μορφώνεται ολόπλευρα μέσα σε ένα υγιές και ασφαλές σχολικό περιβάλλον. Να βλέπει το παιδί του χαρούμενο από τη γνώση και τη κοινωνικοποίηση που του προσφέρει το σχολείο. Να βλέπει το παιδί του να κατακτά τη γνώση σε ένα σχολείο που δεν στερείται σε εκπαιδευτικούς, υποδομές, καθαριότητα, εργαστήρια.
Επιδιώκουμε να κάνουμε ένα σημαντικό βήμα για να γίνει Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ – ΛΑΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ.
Τόλος Δημήτρης | Μέλος Δ.Σ Σ.Ε.Α
Συνάδελφοι,
Ο κλάδος μας, ο κλάδος του εμπορίου είναι ένας από τους μεγαλύτερους κλάδους με πάνω από 600.000 εργαζόμενους, αποτελείται στην πλειοψηφία του, από νέους σε ηλικία ανθρώπους και κυρίως γυναίκες. Είναι ο κλάδος που η ευελιξία, τα ωράρια λάστιχο, οι εργασιακές σχέσεις όλων των ειδών, το διαχρονικό χτύπημα στο σταθερό εργάσιμο χρόνο και την Κυριακάτικη αργία από όλες τις Κυβερνήσεις είναι η σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε.
Η τηλεκπαίδευση λοιπόν (τύποις, γιατί εκπαίδευση δεν είναι) που ήρθε ως η “μοναδική λύση” αφού κανένα μετρό εδώ και ένα χρόνο δεν πήρε η κυβέρνηση για να εξασφαλίσει τη δια ζώσης και ασφαλή λειτουργία των σχολείων σε συνθήκες πανδημίας για εμάς τους εμποροϋπαλλήλους γονείς είναι θηλιά που μας πνίγει εδώ και μήνες.
Το σπαστό ωράριο, το πρόγραμμα που δεν είναι σταθερό, που αλλάζει ακόμα και την ίδια ημέρα, τα εξαήμερα, εφταήμερα, δεκάωρα, ιδιαίτερα για τους συναδέλφους στα σ/μ άλλα και για τους υπόλοιπους που είναι μεταξύ αναστολής, εκ περιτροπής εργασίας, διαφόρων προγραμμάτων όπως το ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ή απολυμένοι είναι αυτά που σε συνδυασμό με την τηλεκπαιδευση έχουν τινάξει στο αέρα τον όποιο οικογενειακό προγραμματισμό είχαμε. Είναι αυτό το εκρηκτικό κράμα που μας έχει φέρει σε αδιέξοδο.
Η κυβέρνηση αποθεώνοντας την ατομική ευθύνη, χωρίς να έχει πάρει κανένα ουσιαστικό μέτρο στήριξης των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων και μετρώντας τα πάντα με κριτήριο το κόστος – όφελος έχει ισοπεδώσει της ζωές μας, τα εργασιακά μας δικαιώματα, την υγεία, την μόρφωση των παιδιών μας.
Καλούμαστε εδώ και μήνες να σηκώσουμε το βάρος την εκπαίδευση των παιδιών, να εξασφαλίσουμε χρόνο και χρήμα προκειμένου τα παιδιά μας να μπορέσουν να παρακολουθήσουν την όποια εκπαιδευτική διαδικασία μέσω της τηλεκπαιδευσης.
Ακόμα και τα ταμπλετ που από τον περασμένο Μάρτη λέει το Υπουργείο και η κυβέρνηση ότι θα δώσει και ακόμα έρχονται, αποδείχθηκε ένα ακόμα φιάσκο καθώς βάζει τέτοια εισοδηματικά κριτήρια που οι πλειοψηφία των οικογενειών δεν πρόκειται να ωφεληθεί. Αυτό έχει ως αντίκτυπο πολλές οικογένειες να μη μπορούν να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές απαιτήσεις που έχει η τηλεκπαίδευση, καθώς χρειάζεται καλή σύνδεση άρα ενδεχομένως αναβάθμιση ή νέα εγκατάσταση, αγορά κατάλληλων συσκευών, ακόμα και εξοπλισμού γραφείου για να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των παιδιών που βρίσκονται στο σπίτι.
Είναι χαρακτηριστικό ότι υπήρξαν περιπτώσεις συναδέλφων που με πολύ κόπο, και σφίγγοντας κι άλλο το ζωνάρι, προμηθεύτηκαν κάποιο ταμπλετ, αλλά τελικά αποδείχθηκε ότι δεν είναι συμβατό με την πλατφόρμα που χρησιμοποιεί το υπουργείο! Είναι πολλοί όμως από τους συναδέλφους που δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν καθόλου στις ανάγκες που προέκυψαν και είτε τα παιδιά έμειναν εκτός τηλεκπαίδευσης, είτε αναγκάζονταν να βρίσκονται μες το κρύο, μπροστά από δημόσιους χώρους (όπως χαρακτηριστικά έγινε στην Καισαριανή) όπου με το κινητό του γονέα προσπαθούσαν να πάρουν internet για να συνδεθούν.
Είναι αποκαλυπτικά τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας από συλλόγους και ενώσεις γονέων, από τους συλλόγους Εκπ/κων Α’ βάθμιας εκπαίδευσης.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα στοιχεία του συλλόγου εκπ/κων Α’ βάθμιας εκπαίδευσης Βύρωνα-Καισαριανή-Παγκράτι «Ρόζα Ιμβριώτη» και αφορούν μόνο την περιοχή:
Σε σύνολο 6262 παιδιά της περιοχής:
288 (4,6%) παιδιά δεν έχουν καμία τεχνολογική πρόσβαση στην εξ αποστάσεως διαδικασία
263 (4,2%) παιδιά που δε συνδέονται στα τηλεμαθήματα για διάφορους λόγους
Δηλαδή από την εξαποστάσεως αποκλείεται εντελώς, σχεδόν το 9% των παιδιών!
Οι συνθήκες που δημιουργούνται λοιπόν είναι ασφυκτικές τόσο για τους γονείς όσο και για τα παιδιά.
Το σωματείο από την πρώτη στιγμή έδωσε σκληρή μάχη για την Άδεια Ειδικού Σκοπού, απαιτώντας όμως να μη χρεώνεται καμιά μέρα από την κανονική άδεια των εργαζομένων, να μην υπάρχει καμιά επίπτωση στους μισθούς. Ακόμα και αυτό όμως δεν εισακούστηκε από την κυβέρνηση και φτάσαμε στο σημείο συνάδελφοι να βρεθούν χωρίς ούτε μια μέρα κανονικής άδειας υπόλοιπο, ώστε να χαρούν ελάχιστες στιγμές το καλοκαίρι με την οικογένειά τους. Υπήρξαν φαινόμενα που χωρίς να έχουν εναλλακτική, συνάδελφοι έπαιρναν τα παιδιά μαζί τους στη δουλειά. Επίσης πλέον είναι σύνηθες, ιδιαίτερα στα ΣουπερΜαρκετ, όχι μόνο να είναι δαχτυλοδειχτούμενοι όσοι ζητούν άδεια ειδικού σκοπού αλλά να τους στερείται από την εργοδοσία, λόγω φόρτου εργασίας!
Είναι επίσης ιδιαίτερη η κατάσταση και για όσους εργάζονται με τηλεργασία και έχουν παιδιά στην τηλεκπαίδευση, που και στο κλάδο μας είναι πολλές αυτές οι περιπτώσεις (ηλεκτρονικό εμπόριο, εκδοτικοί κ.α) και που μπορεί να βρίσκονται εδώ και ένα χρόνο σε αυτή τη κατάσταση. Πέραν από το ότι σε αυτή τη περίπτωση δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για άδεια ειδικού σκοπού, θεωρώντας ότι με το να είσαι σπίτι λύνονται όλα τα προβλήματα αυτομάτως, εκεί μεγεθύνεται το πρόβλημα καθώς θα πρέπει να υπάρχει και η επάρκεια συσκευών και η επάρκεια σε internet, καθώς και η διαμόρφωση κατάλληλων χώρων ώστε να εξυπηρετούνται όλα τα μέλη της οικογένειας.
Οι απαιτήσεις από τους εργοδότες είναι ακόμα μεγαλύτερες αλλά την ίδια στιγμή, σε παιδιά μικρότερων κυρίως ηλικιών, απαιτείται η παρουσία του γονέα δίπλα τους, ώστε να ανταπεξέλθουν όχι μόνο σε ενδεχόμενα τεχνικά προβλήματα, αλλά και για να είναι προσηλωμένα στο μάθημά τους. Εύλογα λοιπόν προκύπτει πολύ μεγάλη πίεση σε παιδιά και γονείς και σε όλες τις περιπτώσεις είναι επόμενο να οδηγεί σε εντάσεις, ξεσπάσματα, τσακωμούς, μεταξύ των μελών της οικογένειας. Να ρίχνεται το ανάθεμα όχι στην κατάσταση αλλά στις συνέπειές της, όχι στους θύτες αλλά στα θύματα. Φταίει ο/η σύζυγος που δε μπορεί να εξασφαλίσει καλό σήμα στο σπίτι, φταίει ο άλλος που δε πίεσε αρκετά το διευθυντή του καταστήματος ώστε να αλλάξει το πρόγραμμά του στη δουλειά. Αν κάτι φάνταζε δύσκολο για τον εμποροϋπάλληλο προ πανδημίας όπως τα ωράρια, η ανυπαρξία ελεύθερου χρόνου, το μεγάλωμα των παιδιών μας σε αυτές τις συνθήκες ζωής, η τηλεκπαίδευση ήρθε και το εκτίναξε!
Γι’ αυτό από την πρώτη στιγμή ως σωματείο στηρίξαμε, κάναμε καλέσματα για συμμετοχή σε όλους τους συναδέλφους και συμμετείχαμε, σε όλες τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών-γονέων-μαθητών για να εφαρμοστούν όλα τα μέτρα που απαιτούνται ώστε τα σχολεία να παραμείνουν ανοιχτά με όλους τους όρους υγιεινής και ασφάλειας. Για να μπορούν τα παιδιά να είναι στο φυσικό τους χώρο, το σχολείο. Πήραμε επίσης την πρωτοβουλία στις 12 του Σεπτέμβρη και διοργανώσαμε σύσκεψη με θέμα: “Η μόρφωση, η υγεία και η ασφάλεια των παιδιών μας” με το κάλεσμα να κλείνει χαρακτηριστικά: Εμείς οι εργαζόμενοι, ιδιαίτερα όσοι είμαστε γονείς, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να παίζουν με την υγεία, την ασφάλεια και τη μόρφωση των παιδιών μας.
Συνάδελφοι, μέσα από το σωματείο, τη δράση του, τις πρωτοβουλίες του, προσπαθούμε να αναδείξουμε ότι μόνο μέσα από τη συλλογική δράση, οργανωμένα, χωρίς να είμαστε παθητικοί δέκτες των όποιων εξελίξεων, μπορούμε να έχουμε μικρές ή μεγάλες κατακτήσεις. Τα προβλήματα δεν λύνονται μόνα τους και δεν μπορούμε να περιμένουμε κανέναν σωτήρα. Και η ίδια η ιστορία του εργατικού κινήματος αλλά και πολύ πρόσφατα όπως και σε άλλους κλάδους έτσι και στον κλάδο μας υπάρχουν τέτοια δείγματα.
Αν τώρα ο κόσμος πηγαίνει στα Σούπερ Μαρκετ και βλέπει στα ταμεία πλέξιγκλας, μάσκες, γάντια, αντισηπτικά, να γίνονται τα όποια τεστ, να υπάρχουν έξοδοι διαφυγής, είναι γιατί στην πανδημία δεν μείναμε παγωμένοι να παρακολουθούμε την εξέλιξή της. Βγήκαμε μπροστά, διεκδικήσαμε, απαιτήσαμε και συνεχίζουμε να διεκδικούμε και να απαιτούμε μέτρα προστασίας της υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Αποκαλύψαμε ότι μια από τις μεγαλύτερες εστίες μετάδοσης του ιού είναι τα ΣουπερΜάρκετ και οι μεγάλοι χώροι δουλειάς. Πιέστηκαν οι εργοδότες για να λάβουν τα όποια ελάχιστα μέτρα πάρθηκαν, χωρίς αυτά να είναι αρκετά και βέβαια με ανύπαρκτο τον κρατικό έλεγχο εφαρμογής τους από τις αρμόδιες υπηρεσίες.
Απαιτούμε με όλους τους τρόπους η ζωή η δική μας και των παιδιών μας να γίνει προτεραιότητα και πάνω σε αυτή την αρχή θα πρέπει να είμαστε ακόμα πιο δραστήριοι στο σωματείο μας και να συμμετέχουμε ενεργά. Δεν μπορούμε όμως να λείπουμε και από τα συλλογικά όργανα των γονέων, μέσα από τους συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων των σχολείων που φοιτούν τα παιδιά μας.
Ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι μακρύς και δύσκολος, γιατί η πανδημία θα περάσει, αλλά πολλά από αυτά τα μέτρα που ήδη εφαρμόζονται με αφορμή την πανδημία, ήρθαν για να μείνουν και έρχονται κι άλλα. Ας αναλογιστούμε τη νομοθέτηση που έρχεται με νομιμοποίηση των 10ωρων, των απλήρωτων υπερωριών, με εργάσιμες όλες τις Κυριακές, τη δουλειά για μήνες χωρίς καν ρεπό!
Σήμερα λοιπόν η επιδίωξή μας είναι να γίνει ουσιαστική συζήτηση, να πούμε γνώμη για το πώς καλύτερα μπορούμε ως σωματείο να ανοίξουμε τέτοια ζήτημα για την παιδεία. Επιδιώκουμε να υπάρξει συμμετοχή απ’ όλους εσάς, να πείτε ιδέες, να γίνουν προτάσεις. Να δούμε σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε όχι μόνο πως θα την αντιμετωπίσουμε, αλλά το πώς θα οργανώσουμε τη δική μας αντεπίθεση για την κάλυψη όλων των συγχρόνων αναγκών μας.
Οι δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα (επιστημονικές και τεχνολογικές) μας δίνει το δικαίωμα να μπορούμε να έχουμε μειωμένο εργάσιμο χρόνο, χρόνο για ξεκούραση, χρόνο για προσωπική διασκέδαση, πολιτισμό, αθλητισμό, για ψυχαγωγία. Να αποτελεί κοινωνική ευθύνη η φροντίδα για το νοικοκυριό, το μεγάλωμα των παιδιών, τη φροντίδα των ηλικιωμένων. Η εκπαίδευση των παιδιών να μην είναι ατομική μας υπόθεση και με βάση την οικονομική μας δυνατότητα, να είναι πραγματικά καθολική δημόσια και δωρεάν.
Ως Δ.Σ επιδίωξη μας είναι το επόμενο διάστημα να πάρουμε πρωτοβουλίες που θα αναδεικνύουν τέτοιες πλευρές και κυρίως την ανάγκη να δυναμώσει η πάλη μας πάνω σε αυτά τα ζητήματα. Μια από αυτές τις πρωτοβουλίες είναι σχετικά με τον ελεύθερο χρόνο και πως τον αντιλαμβάνονται και τα παιδιά αλλά και εμείς οι ίδιοι, με θέμα: “ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ…” Αξιοποιώντας τη δημιουργική έκφραση, να αναδείξουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας. Θα συγκεντρώνουμε λοιπόν πρωτότυπα έργα ζωγραφικής και τέχνης, ποιήματα, μουσική σύνθεση, αθλητικά προγράμματα από κάθε συνάδελφο και από τα παιδιά συναδέλφων.
Το περιεχόμενο της σημερινής κουβέντας ελπίζουμε να συμβάλει ώστε και εμείς ως διοίκηση άλλα και συνολικά το σωματείο μας, τα μέλη του με καλυτέρους όρους να συνεχίσουν να δίνουν τη μάχη απέναντι στην πολιτική που μας στερεί την μόρφωση, την υγεία, τη δουλειά με δικαιώματα. Σε αυτή τη μάχη κανείς δεν περισσεύει!
Ευχαριστούμε.
Παρεμβάσεις συναδέλφων:
Κρητικός Μιλτιάδης – Αντιπρόεδρος Δ.Σ Σ.Ε.Α
Ξηρογιάννη Ελένη – Ταμίας Δ.Σ Σ.Ε.Α
Νέρη Γεωργία – Μέλος Δ.Σ Σ.Ε.Α
