Επιστολή στο σωματείο από εργαζόμενη σε αλυσίδα Σούπερ Μάρκετ

Αποκαλυπτική για τα όσα βιώνουν μέσα στα καταστήματα χιλιάδες εργαζόμενες και  εργαζόμενοι σε όλες τις αλυσίδες super markets

Παραθέτουμε την επιστολή όπως μας εστάλη από την συναδέλφισσα, αποκρύπτοντας τα προσωπικά της στοιχεία και την επωνυμία της αλυσίδας για ευνόητους λόγους.

“Καλημέρα σε όλους,

Πρόσφατα μπήκα κι εγώ στον πολύπαθο (όπως βλέπω πια εκ των έσω) κλάδο των εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, αφού είχα εργαστεί επί 20ετίας σε ….. 

Ξεκίνησα από την εταιρεία ………όπου εργάστηκα για μικρό διάστημα, καθώς το περιβάλλον εργασίας ήταν επιεικώς απαράδεκτο και αυτή την περίοδο εργάζομαι ως 4ωρη υπάλληλος στο νέο κατάστημα … 

Σας στέλνω αυτό το email με αφορμή ένα άρθρο που διάβασα για μια συνάδελφο η οποία απολύθηκε με πρόσχημα από την εργοδοσία, τη μη τήρηση των διαδικασιών της επιχείρησης.

Απόρησα με το παράδοξο της υπόθεσης και για λίγο ήθελα να κλάψω γιατί είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει.

Σε ποιές διαδικασίες, αναρωτιέμαι, αναφέρονται? Είναι αστείο αν αναλογιστεί κανείς ότι:

Στο κατάστημα που εργάζομαι, 

– οι ταμίες (μεταξύ άλλων αρμοδιοτήτων που δεν έχουν καμία σχέση με το ταμείο) εκτελούν παράλληλα καθήκοντα καθαρισμού των τουαλετών του κοινού αλλά και των υπαλλήλων, μιας και δεν υπάρχει υπάλληλος καθαριότητας, 

– οι πωλητές οφείλουν (ανάμεσα σε πολλά άλλα) να παρακολουθούν τις πιθανά ”ύποπτες” κινήσεις πελατών καθότι δεν υπάρχει υπηρεσία Security και πολλά άλλα ευτράπελα τα οποία μας εκθέτουν ΟΛΟΥΣ σε ενδεχομένως επικίνδυνες καταστάσεις. 

Εννοείται πως για ό,τι ζημιά προκύψει εν ώρα εργασίας, υπεύθυνος να καθαρίσει είναι ο υπάλληλος, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να μαζέψει σπασμένα γυαλιά, ανοιγμένες χλωρίνες κλπ.

Το απίστευτο δε της υπόθεσης είναι πως στις συμβάσεις μας, ουσιαστικά η επιχείρηση φαίνεται να έχει το νόμιμο δικαίωμα να μας τοποθετεί σε οποιαδήποτε θέση ανά πάσα στιγμή και χωρίς καμία προειδοποίηση ή φραγμό. Βασικά να μας κάνει ό,τι θέλει. Καλούμαστε εν ολίγοις να κάνουμε πολλά, ασύνδετα -πολλές φορές- μεταξύ τους πράγματα, χωρίς να διαθέτουμε τη σωστή εξειδίκευση, προκειμένου να αποφέρουμε το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος στην……… με το μικρότερο κόστος για την εταιρεία αλλά με τεράστιο προσωπικό διακύβευμα για τον καθένα από εμάς.

Για να μη μιλήσω για το μεγάλο και μόνιμο πρόβλημα με τις τιμές στα ηλεκτρονικά ταμπελάκια της επιχείρησης, που παραπλανούν τον κόσμο με προσφορές οι οποίες δεν ισχύουν τελικά. Αν και ίσως αυτό είναι ένα θέμα για το ΙΝ.ΚΑ, στο βαθμό που επηρεαζόμαστε σε εργασιακό επίπεδο εμείς οι υπάλληλοι, έχουμε να αντιμετωπίσουμε εκτός από τη δικαιολογημένη αγανάκτηση των πελατών ΚΑΙ το σήκωμα των ώμων των στελεχών για το εν λόγω πρόβλημα αλλά ΚΑΙ την απάντηση από τα κεντρικά πως ”δε μπορούμε να κάνουμε κάτι”. Επίσης ως αποτέλεσμα αυτού του προβλήματος, “τρέχουμε σαν τρελοί”  επανειλημμένα να διορθώσουμε το λάθος που εμφανίζεται ξανά και ξανά και τελικά κάνουμε μια τρύπα στο νερό αφού το πρόβλημα δε λύνεται ποτέ.

Γενικά τρέχουμε και δε φτάνουμε. Έχουμε να διεκπεραιώσουμε πολλές εργασίες ταυτόχρονα, να τα κάνουμε όλα γρήγορα και σωστά και στο τέλος να αντιμετωπίσουμε έναν υπεύθυνο, ή ακόμα και τη διεύθυνση που θέλουν κι άλλο κι άλλο κι άλλο και μας δείχνουν πως τελικά σα να μην κάνουμε και πολύ καλά τη δουλειά μας. Οι περισσότεροι παλιοί υπάλληλοι δείχνουν τσακισμένοι από την πίεση και φανερά κουρασμένοι, ψυχικά και σωματικά. Για να μην αναφερθώ σε εργασίες που σχετίζονται με τεράστια βάρη (κάβα, απορρυπαντικά ,κλπ) τις οποίες πολλές φορές αναλαμβάνουν μικροκαμωμένες κυρίες και καταλήγουν με ραγισμένους σπονδύλους, κήλες κ.α.

Η ασυδοσία και η εκμετάλλευση έχουν πάει σε άλλο επίπεδο και το τρομερό είναι ότι στον πελάτη περνάει μια εντελώς διαφορετική και φαινομενικά ”υγιής” εικόνα. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το ”φαίνεσθαι” και το χοντρό τσέπωμα με κάθε τρόπο.

Δεν ξέρω ακριβώς το λόγο που σας λέω όλα αυτά, αλλά νομίζω πως αν καταφέρουμε κάποια στιγμή να διασφαλίσουμε μια για πάντα δίκαιες συνθήκες εργασίας για όλους, όποιοι κι αν είμαστε και όπου κι αν εργαζόμαστε και αν προς αυτή την κατεύθυνση έχουν συμβάλει έστω στο ελάχιστο αυτά που σας ανέφερα, ίσως τότε, ο λόγος που έστειλα αυτό το email να γίνει λίγο πιο ουσιαστικός. 

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας,

Με εκτίμηση…”