Η χρονιά 2012 – 2013 ήταν μια ιδιαίτερα «παραγωγική» χρονιά για τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού καθώς – εκτός όλων των άλλων – σε κρίσιμους και κερδοφόρους τομείς που δραστηριοποιούνται τα μονοπώλια υπέγραψαν μια σειρά από κλαδικές αλλά και επιχειρησιακές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με μείωση μισθών και δικαιωμάτων των εργαζομένων, προκειμένου να ενισχυθεί η «ανταγωνιστικότητα», δηλαδή η κερδοφορία των επιχειρηματιών. Πρωταγωνιστικό ρόλο, στο τσάκισμα της ζωής των εργαζομένων, είχαν και έχουν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Συγκεκριμένα: η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας (ΠΑΣΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ – «Αυτόνομη Παρέμβαση»), όπου πρώτη δύναμη είναι η «Αυτόνομη Παρέμβαση» και γραμματέας της το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Βασιλόπουλος, πέρσι τέτοια εποχή υπέγραψε κλαδική ΣΣΕ στο εμπόριο με μείωση στους μισθούς σε ποσοστό 6,7%. Λίγους μήνες πριν η πλειοψηφία του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εργαζομένων στη Ναυτιλία και τον Τουρισμό (ΠΑΣΕΝΤ), με πρόεδρο τον Θ. Βασιλόπουλο, υπέγραψε δυο ακόμα ΣΣΕ για τους ναυτιλιακούς υπαλλήλους με μείωση 10% και 15% αντίστοιχα με την Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών και τη Διεθνή Ναυτιλιακή Ενωση. Τώρα το ίδιο σωματείο υπό τον ίδιο συνδικαλιστή στην κορυφή ετοιμάζεται να υπογράψει και την τρίτη ΣΣΕ με μείωση μισθών 9,5% και πετσόκομμα των επιδομάτων στους ναυτιλιακούς υπαλλήλους στις ακτοπλοϊκές εταιρείες μετά από πρόταση του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας, ο πρόεδρος του οποίου εμφανίζεται να είναι και μέλος του σωματείου!..
Οι παραπάνω εγκληματικές συμφωνίες δεν αποτελούν προσωπικές επιλογές ούτε μεμονωμένες πρακτικές. Ικανοποιούν την αναγκαιότητα, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, της δραστικής μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης και ταυτόχρονα το τσάκισμα κάθε προσπάθειας συλλογικής και ταξικά προσανατολισμένης οργάνωσης και αντίστασης των εργαζομένων ενάντια σε αυτήν την πολιτική. Αυτό το στόχο υπηρετούν και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ όσο και αν στα λόγια μιλούν για «αγωνιστική» γραμμή, επιχειρώντας έτσι να αποπροσανατολίσουν την εργατική τάξη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι από τις δεκάδες συμβάσεις που υπογράφει η ΟΙΥΕ για μια σειρά κλάδους, η αγωνία των δυνάμεων που συγκροτούν την πλειοψηφία ήταν να κλείσει η σύμβαση του εμπορίου για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του σκληρού «ανταγωνισμού» μεταξύ των ιδιοκτητών των σούπερ – μάρκετ και των μεγάλων πολυεθνικών στο εμπόριο, που απασχολούν χιλιάδες εργαζόμενους. Οπως καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι οι άλλες τρεις συμβάσεις που προβλέπουν και πάλι μείωση μισθών αφορούν την απαίτηση των εφοπλιστών για μεγαλύτερη κερδοφορία και ισχυροποίηση της θέσης τους στο πλαίσιο του ανταγωνισμού σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αυτούς υπηρετεί ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δυνάμεις του στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αλλωστε προβάλλει πολιτική υπέρ της «υγιούς» επιχειρηματικότητας. Θέλει κίνημα που να «παλεύει» για την «κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ» στο πλαίσιο του συστήματος της εκμετάλλευσης. Οπου οι εργαζόμενοι το μόνο που «κερδίζουν» είναι λιγότερα δικαιώματα, λιγότερους μισθούς, λιγότερη ζωή. Η πρωτοβουλία που πήραν τα συνδικάτα του επισιτισμού – τουρισμού σε όλη τη χώρα, να βάλουν πλώρη για την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ στον επισιτισμό προσπερνώντας τη συμβιβασμένη πλειοψηφία της Ομοσπονδίας του κλάδου, αποτελεί ένα καλό παράδειγμα. Η απομόνωση των δυνάμεων που θυσιάζουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, είναι επιβεβλημένη. Αυτό απαιτεί σχέδιο και δράση. Απαιτεί οργάνωση στα συνδικάτα, στους χώρους δουλειάς για την ανασύνταξη του κινήματος που θα συγκρουστεί αποφασιστικά με όλους όσοι υπονομεύουν τη ζωή της εργατικής τάξης.
