Επιτροπή Εργαζομένων στο χώρο του Βιβλίου: Η τοποθέτηση στη Γ.Σ του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι εργαζόμενοι στο χώρο του βιβλίου σε βιβλιοπωλεία, αποθήκες, εκδοτικούς οίκους.

Εάν δεχθούμε να περάσει αυτό το αντεργατικό νομοσχέδιο έκτρωμα συμβιβαζόμαστε με την πραγματικότητα του να έχουμε μία σχολική περίοδο διαρκείας, για 365 μέρες! Οι συνθήκες εργασίας, η εντατικοποίηση, τα ατυχήματα, η σωματική και ψυχολογική επιφόρτιση που θα υπάρξει ως αποτέλεσμα των όρων που θέτει αυτό το νομοσχέδιο όχι μόνο δεν θα έχει προηγούμενο αλλά ουσιαστικά θα μας τελειώνει!

Οι εργαζόμενοι στο χώρο του βιβλίου, όπως βέβαια όλοι οι εργαζόμενοι στον κλάδο του εμπορίου και σε άλλους κλάδους,  βλέπουμε καθημερινά τους όρους ζωής και δουλειάς μας να χειροτερεύουν. Σε όλο το διάστημα δε της πανδημίας, βρεθήκαμε να ζούμε με τα ψίχουλα των αναστολών, βρεθήκαμε απολυμένοι, βρεθήκαμε κλειδωμένοι πίσω από κατεβασμένα  ρολά, να δουλεύουμε σαν τα ποντίκια, επιφορτιστήκαμε τις τηλε-συνθηκες που μας επέβαλαν με την τηλεργασία και για όσους είχαν οικογένεια με παιδιά μαζί με την τηλε-εκπαίδευση. Βιώνουμε τη σκληρή πραγματικότητα ακόμα και το να μη μας έχουν μείνει μέρες κανονικής άδειας για να ξεκουραστούμε κάποιες ελάχιστες μέρες το καλοκαίρι, λόγω των αδειών ειδικού σκοπού που μας τις στέρησαν και αυτές.

Την ίδια ώρα που επίσημες έρευνες διαπιστώνουν ότι οι τζίροι ιδιαίτερα μεγάλων εκδοτικών οίκων και μεγάλων αλυσίδων στο βιβλίο, έχουν υπερπολλαπλασιαστεί, βλέπουμε ένα νομοσχέδιο που κλείνει το μάτι και σε αυτούς τους εργοδότες για ακόμα μεγαλύτερο ξεζούμισμα και του χρόνου μας και της εργατικής μας δύναμης!

Το περιεχόμενο του αντεργατικού νομοσχεδίου, που περιγράφηκε και μέσα από την εισήγηση και ουσιαστικά αποτελεί το περιεχόμενο των ανατροπών του αιώνα, όπως εύστοχα  έχουν χαρακτηριστεί από τα συνδικάτα, ουσιαστικά αποτελεί μία συνεχιζόμενη και συνεχώς εντεινόμενη προσπάθεια της εργοδοσίας για πλήρη διευθέτηση όχι μόνο του εργάσιμου  χρόνου αλλά και τις ίδιας της διαθεσιμότητας του εργαζόμενου 7 ημέρες την εβδομάδα 24 ώρες την ημέρα.

Αυτός είναι και ο λόγος που η απάντηση στο σήμερα, δεν είναι μόνο η μάχη για να μην περάσει αυτό το νομοσχέδιο, αλλά η συνολική αντεπίθεση που περνάει και μέσα από το ξήλωμα όλου του αντεργατικού οπλοστασίου που έχει νομοθετηθεί τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία.

Αν αμφισβητηθούν όλα αυτά που θεωρούνται ως δεδομένα τώρα, τότε θα έχει γίνει και το πρώτο βήμα για συνολική απάντηση των εργαζομένων και στον χώρο μας προς την κατεύθυνση σύγχρονων συλλογικών συμβάσεων εργασίας που θα μπορούν να εξασφαλίζουν όλα εκείνα που απαιτούνται ώστε να καλύπτονται οι σύγχρονες ανάγκες.

Για παράδειγμα να ξηλωθούν νόμοι από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, που βάζουν εμπόδια στον κατώτατο μισθό, στην ισχύ των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, του σταθερού εργάσιμου χρόνου που είδαμε το 2017 να τον επεκτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ με τα 10ωρα-12ωρα στους νοσοκομειακούς γιατρούς, με τις 32 Κυριακές τον χρόνο που νομοθέτησε και άφησε και κάποιες απ’ έξω για να μας λέει ότι δεν ήταν όλες! Με τα εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση με τον απαιτούμενο αριθμό των παρόντων σε γενική συνέλευση λες και τα καταστατικά δεν είχαν προβλέψεις για αυτά ή που θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν τις διατάξεις για τη δοκιμαστική περίοδο όπου ένας εργοδότης έχει τη δυνατότητα να απασχολεί έναν εργαζόμενο ακόμα και για έναν ολόκληρο χρόνο χωρίς καμία υποχρέωση προς αυτόν τον εργαζόμενο.

Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα στο χώρο μας που παρουσιάζεται έντονα είναι και οι εποχιακοί εργαζόμενοι. Εργασιακοί μετανάστες από δουλειά σε δουλειά για όσο διάστημα τους χρειάζεται ο εργοδότης, με πλήρες ξεζούμισμα και μετά πέταμα στον κάλαθο των αχρήστων. Για ποια άδεια ή ρεπό μιλάμε όταν μετά από δουλειά για μήνες, θα τελειώνει η σύμβασή τους και έτσι θα χάνονται αυτόματα.

Ας αναλογιστούμε τι πρόκειται να γίνει με τους συναδέλφους πωλητές που είναι ήδη τόσες ώρες στους δρόμους, με την ήδη υφιστάμενη εντατικοποίηση, αν μιλάμε για 10ωρα  και 12ωρα. Για ποια ασφάλεια, για ποια προστασία της ζωής τους θα μιλάμε;

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,

Όλη αυτή η πραγματικότητα θα έρθει να πάρει τη χειρότερη της μορφή αν επιτρέψουμε να περάσει το αντεργατικό νομοσχέδιο. Η επιτροπή εργαζομένων στο χώρο του βιβλίου του συλλόγου εμποροϋπαλλήλων Αθήνας και του συνδέσμου ιδιωτικών υπαλλήλων δεν πρόκειται να μπει ούτε σε συζητήσεις αλλά ούτε και σε αυταπάτες, ότι αυτά τα μέτρα παίρνονται από τη συγκεκριμένη κυβέρνηση και μία άλλη κυβέρνηση με πιο αριστερά χαρακτηριστικά θα μπορούσε να τα είχε αποφύγει.

Το αφήγημα αυτό το ακούγαμε μία ολόκληρη τριετία μέχρι την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και όσο ο Σύριζα ήταν αντιπολίτευση, δημιουργώντας μία τεράστια ηττοπάθεια και καλλιεργώντας μία αναμονή μέσα από αυτή την αυταπάτη, από τη πλειοψηφία της διοίκησης ενός σωματείου του χώρου που κατά τα άλλα θεωρείται αντιπροσωπευτικό. Στην ίδια ρότα όμως βάδισε ακόμα και αυτή την περίοδο που μας μίλαγε για κοινωνική συνοχή, λες και μπορούμε να έχουμε κοινό συμφέρον με τους εργοδότες ή που εν μέσω πανδημίας καλούσε σε διαδικτυακές γενικές συνελεύσεις βάζοντας έτσι ξεκάθαρα και το χεράκι τους, στο να βγάλουν λάδι το νομοσχέδιο που μιλάει ακόμα και για ηλεκτρονικές ψηφοφορίες!

Για συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε αυτό το σωματείο πού στη στάση εργασίας που κήρυξε ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας και κάναμε κάλεσμα σε σωματεία του κλάδου να πάρουν αντίστοιχες αποφάσεις, μας είπαν ότι είναι αντίθετοι με τη στάση εργασίας γιατί ο εργαζόμενος θα πρέπει να ξαναγυρίζει στη δουλειά, αλλά ακόμα και όταν μιλάμε για απεργίες αρκετοί από αυτούς δεν βρίσκουν το λόγο να απεργήσουν.

Σε όλους αυτούς που ακόμα και ένα μικρό βιβλιοπωλείο, που ο ιδιοκτήτης του μπορεί να παλεύει μόνος του τον βλέπουν ως εχθρό, αντί ως σύμμαχο, εμείς έχουμε να απαντήσουμε ότι έχουμε ξεκάθαρο σε ποιον είμαστε απέναντι, τι διεκδικούμε, πώς το διεκδικούμε και για ποια ζωή παλεύουμε!

Δεν συμβιβαζόμαστε με το νέο εργασιακό μεσαίωνα που ετοιμάζουν, δεν συμβιβαζόμαστε με τις πολιτικές όλων όσων προσπαθούν να ντύσουν όμορφα τις διαχρονικές επιλογές και στοχεύσεις των μεγάλων ομίλων, δεν βάζουμε κορδελίτσες διαφόρων χρωμάτων στην κάννη του όπλου της εργοδοσίας, δεν πρόκειται να δεχθούμε μία ζωή με δουλειά όλη την ημέρα και το μόνο που θα μένει είναι ένα φιλί για καληνύχτα στα παιδιά μας!

Ως μέλος της επιτροπής εργαζομένων στο χώρο του βιβλίου μεταφέρω στο σώμα ότι θα καταβάλουμε τη μέγιστη προσπάθεια, θα αφιερώσουμε όλο μας το χρόνο, θα εντείνουμε τις δυνάμεις μας, ώστε κάθε συνάδελφος στο χώρο να νιώσει ότι και με τη δική του συμμετοχή και με  τα σωματεία του να είναι στήριγμα, και ο ίδιος μπορεί να γίνει  δύναμη πυρός σε έναν πόλεμο που μας κήρυξαν αλλά εμείς θα τον κερδίσουμε!

3 Ιούνη Απεργούμε!